Radijacija u divljim svinjama: Černobiljska enigma koja traje decenijama!

Nuklearna katastrofa u Černobilju 1986. godine ostavila je dubok trag na okolinu Centralne Evrope.

Šume su postale crvene od radijacije, stvarajući “Crvenu šumu“, a priroda je preuzela napuštene objekte unutar Zone isključenja.

Divlje životinje, poput divljih svinja, jelena i srndaća, počele su da se vraćaju u ovu oblast, stvarajući novi ekosistem.

Ipak, jedna misterija zbunjivala je naučnike godinama: zašto su divlje svinje i dalje mnogo radioaktivnije od drugih životinjskih vrsta, kao što su jeleni?

Novo istraživanje, sprovedeno na Tehničkom univerzitetu u Beču i Univerzitetu Leibniz u Hanoveru, konačno je otkrilo odgovor na ovo pitanje.

Nakon nesreće, ljudima je savetovano da ne jedu lokalne gljive i meso divljih životinja zbog visokog nivoa radijacije.

Međutim, dok se nivo radijacije u mesu jelena i srndaća s’ vremenom smanjivao, divlje svinje su ostale izuzetno radioaktivne, čak i nakon četiri decenije.

Ključni radioaktivni izotop koji je meren u ovim uzorcima je cijezijum-137, čiji je poluživot oko 30 godina.

Međutim, radijacija u hrani obično opada brže, jer se cijezijum ispira kišnicom, ili se spušta dublje u zemlju, čime prestaje da se apsorbuje u istoj meri.

Da bi rešili ovu misteriju, istraživači su analizirali poreklo i nivo radijacije u divljim svinjama.

Korišćenjem različitih radioaktivnih izotopa kao “otisaka prstiju”, otkrili su da se veći deo radijacije u mesu divljih svinja ne može povezati sa Černobiljskom katastrofom.

Umesto toga, veliki deo cijezijuma u mesu divljih svinja potiče od nuklearnih testiranja iz 1960-ih godina.

Zašto je to tako?

Istraživači su povezali ovu pojavu sa ishranom divljih svinja.

One posebno vole da jedu tartufe, podzemne gljive koje kopaju.

Radioaktivni cijezijum se akumulira u ovim gljivama sa značajnim vremenskim kašnjenjem.

Gljive, koje se nalaze na dubini od 20-40 centimetara, sada upijaju cijezijum koji je oslobođen u Černobilju, dok je cijezijum iz starijih nuklearnih testiranja već bio prisutan u njima.

Kako cijezijum takođe opada tokom vremena, divlje svinje dobijaju dvostruko povećanje radijacije putem ovih gljiva.

Ovo istraživanje ukazuje na složenost ekoloških interakcija u prirodi i potvrđuje da se odgovori na takve enigme mogu pronaći uz precizna merenja.

Nažalost, zbog ovih faktora, očekuje se da će nivo radijacije u mesu divljih svinja ostati visok i u narednim godinama.

Ovo može predstavljati problem za poljoprivrednike, jer divlje svinje postaju manje privlačne za lov zbog radijacije, a njihova prekomerna populacija može naneti štetu poljoprivredi i šumarstvu.