Radijacija u divljim svinjama: Černobiljska enigma koja traje decenijama!
Nuklearna katastrofa u Černobilju 1986. godine ostavila je dubok trag na okolinu Centralne Evrope.
Šume su postale crvene od radijacije, stvarajući “Crvenu šumu“, a priroda je preuzela napuštene objekte unutar Zone isključenja.
Divlje životinje, poput divljih svinja, jelena i srndaća, počele su da se vraćaju u ovu oblast, stvarajući novi ekosistem.
Ipak, jedna misterija zbunjivala je naučnike godinama: zašto su divlje svinje i dalje mnogo radioaktivnije od drugih životinjskih vrsta, kao što su jeleni?
Novo istraživanje, sprovedeno na Tehničkom univerzitetu u Beču i Univerzitetu Leibniz u Hanoveru, konačno je otkrilo odgovor na ovo pitanje.
Nakon nesreće, ljudima je savetovano da ne jedu lokalne gljive i meso divljih životinja zbog visokog nivoa radijacije.
Međutim, dok se nivo radijacije u mesu jelena i srndaća s’ vremenom smanjivao, divlje svinje su ostale izuzetno radioaktivne, čak i nakon četiri decenije.
Ključni radioaktivni izotop koji je meren u ovim uzorcima je cijezijum-137, čiji je poluživot oko 30 godina.
Međutim, radijacija u hrani obično opada brže, jer se cijezijum ispira kišnicom, ili se spušta dublje u zemlju, čime prestaje da se apsorbuje u istoj meri.
Da bi rešili ovu misteriju, istraživači su analizirali poreklo i nivo radijacije u divljim svinjama.
Korišćenjem različitih radioaktivnih izotopa kao “otisaka prstiju”, otkrili su da se veći deo radijacije u mesu divljih svinja ne može povezati sa Černobiljskom katastrofom.
Umesto toga, veliki deo cijezijuma u mesu divljih svinja potiče od nuklearnih testiranja iz 1960-ih godina.
Zašto je to tako?
Istraživači su povezali ovu pojavu sa ishranom divljih svinja.
One posebno vole da jedu tartufe, podzemne gljive koje kopaju.
Radioaktivni cijezijum se akumulira u ovim gljivama sa značajnim vremenskim kašnjenjem.
Gljive, koje se nalaze na dubini od 20-40 centimetara, sada upijaju cijezijum koji je oslobođen u Černobilju, dok je cijezijum iz starijih nuklearnih testiranja već bio prisutan u njima.
Kako cijezijum takođe opada tokom vremena, divlje svinje dobijaju dvostruko povećanje radijacije putem ovih gljiva.
Ovo istraživanje ukazuje na složenost ekoloških interakcija u prirodi i potvrđuje da se odgovori na takve enigme mogu pronaći uz precizna merenja.
Nažalost, zbog ovih faktora, očekuje se da će nivo radijacije u mesu divljih svinja ostati visok i u narednim godinama.
Ovo može predstavljati problem za poljoprivrednike, jer divlje svinje postaju manje privlačne za lov zbog radijacije, a njihova prekomerna populacija može naneti štetu poljoprivredi i šumarstvu.